INSTANTES

 INSTANTES 

O camiño parece non ter fin,

serpentea arredor dun mar,

por veces calmo, por veces vil;

as flores ábrense xa en plenitude

deixándonos seu perfume sutil.

Unha lavandeira achégase a min,

salta, brinca, parece que baila…

Quen sabe o que nos quiere decir!...

Leva no bico un ramalliño gris. 

Unha sombra debuxa o seu perfil.

Dúas nubes loitan entre si, 

un fermosos arco desprégase febril

e o sol na auga fúndese por fin…

…E o tempo adormece no cantil

Será, tal vez, que chega Abril?

Bego

(29-Marzo-2023)